بسم الله...
حکایت امروزمان.
نمی خواهم از سامرا تا امروز
حکایت ظلم هایی را که بر ما رفته برایت بازگو کنم،
ولی بگذار همین اندازه بگویم که
از سرزمین مادری مان رانده شدیم،
وقتی که نرفنیم، خانه مان را بر سرمان آوار کردند،
نیامدی.
ای مظهر غیرت الهی!
سخن در لفافه بپیچم و بگویم
در مقابل دیدگانمان
تیغ نامردی بر چادر ناموس مان کشیدند، ![]()
نیامدی.
فرزندانمان را در مقابل دیدگانمان سر بریدند
نیامدی.
بر سر دختر یا پسر بودن جنینی که در دل مادر خانه
کرده بود شرط بستند،
زنده زنده شکم های مادران را دریدند و خندیدند،
نیامدی.
جوانانمان را در آتش سوزاندند
و به تماشا نشستند،
نیامدی.
اهل خانه ای را در مقابل نگاه غیور پدر تیرباران کردند،
نیامدی.
بر دارمان کشیدند و آتشمان زدند
و خاکسترمان را بر باد دادند،
نیامدی.کدامین ظلم را روایت کنم؟ 
از کشتار«صبرا» و «شتیلا» بگویم که
صبر را بی تاب و به جزع انداخته بود؟
میخواهی از«دیر یاسین» برایت بگویم؟
روستایی که همه اهالی اش را کشتند
تا کسی نباشد بر سر مزار عزیزش یاسین بخواند.
کاش میشد قصه «سربرنیتسا»را برایت زمزمه کنم
که کشتن مسلمان در آن جا برای جلادان،
میدان رقابت بود،
نسلی را کشتند و کسی نفسی نکشید
وفریادی برنیاورد.
از کجا بگویم؟
«حلبچه» را روایت کنم
که نفس کشیدن در آنجا مساوی با مرگ بود؟
از بچه هایی که با دیدن جان دادن مادر، جان دادند؟ 
از پدرانی که ذره ذره جان کندن نوزادشان را دیدند؟
آقا!
عاشقان تو در «بحرین» دل به حسین حسین
گفتنشان بسته اند
وچشم به انتظار تو نشسته اند،
چرا نمی آیی؟
برایت گفته اند که در «میانمار»
کودکان دوساله را سر میبرند،
در مقابل دیدگان مادر؟
شنیده ای که در«شام»پسرکی سه ساله را دار زده اند
به جرم شیعه بودن؟
از «غزه» که خبر داری؟
می دانی که در «عربستان»چه میگذرد؟
«کشمیر» را هم که میشناسی؟
داستان «عراق» و «افغانستان» « پاکستان»
و نام همه مظلومان عالم که به گوشت آشناست.
شیعه بودن و تورا دوست داشتن
امروز بزرگترین جرم است آقا!
می شود خواهش کنم بیایی؟
از ایران دیگر نمی گویم؛ ![]()
نه از«خرمشهر»،نه از« آبادان».
نه از«سوسنگرد»،نه« دهلران».
نه از«جزیره ی مجنون»، نه «دهلاویه».
«پاوه»و«شلمچه»هم بماند.
ما که مصیبت ندیدیم.
همه عشق بازی بود.
و هنوز هم قصه عشق بازیمان ورد زبان هاست.
اما حکایتی را میخواهم برایت واگویه کنم
که شرم قفل زبانم میشود؛
ولی بگذار اندکی از بسیارش را
این گونه برایت بگویم:
کاری کرده اند که آن چه در صبرا و شتیلا و
غزه و حلبچه و دیریاسین و...
بر سرمان آمد آرزویمان شود.
میدانی چه کردند؟
گیسوان دخترانمان را چنگ نزدند، 
رنگ زدند،
سر مردانمان را نبریدند،
رگ غیرتشان را قطع کردند.
به ناموس مان تجاوز نکردند،
کاری کردند که به ناموس مان ... .
بماند.
زهر در آب و غذایمان نریختند،
حرام خورمان کردند.
خانه هارا بر سرمان خراب نکردند،
خوراکمان را آواز کردند؛ آواز شیطان
تا قفل عفافمان را باز کنند. 
مارا نکشتند،
ایمانمان را نشانه رفتند.
دنیایمان را خراب نکردند،
با دنیا انسانیت مان را آب کردند.
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
